Deze Guiness cake is sterk en krachtig. Donker bier én pure chocolade! Een combinatie, die je niet zo snel zou verwachten in een taart. Maar ongelooflijk lekker en verrassend!
Mijn schrijf- en kookritme is de laatste weken iets minder. Ik had een lekkere flow gevonden, waarbij het me lukte om wekelijks op vaste tijdstippen drie gerechten te koken, fotograferen, beschrijven, redigeren, stylen en publiceren.Ik ben naast de blog namelijk begonnen met een oude nieuwe hobby: Krachttrainen. Het was even zoeken naar een nieuwe balans. Die heb ik teruggevonden.
Ik ben ooit als tiener door mijn oudere zus en broer van achter mijn boeken gehaald en meegesleept naar de sportschool. Lichamelijke sporten had niet echt mijn belangstelling. Hersensport was mijn ding. Ik verslond stapels boeken en was dromerig. Veertien of vijftien jaar, moet ik toen geweest zijn. Ik vond het wel wat dat ik met ze mee mocht. “Krachttraining en spieren sterk maken, dat gaan we doen!”, vertelden ze me. Ik vond het onbenullig en onzinnig. Dat zou mij nooit lukken, dacht ik. Het krachttrainen ging me echter goed af. Maar de aanblik van mijn onhandige en ongemakkelijke tienerlijf in de plafondhoge wandspiegels in de sportschool was ondragelijk. Ik wilde het niet zien. De vergelijking met de strak afgetrainde dames die op de apparaten naast me trainden zorgden voor een uitvergroting van mijn onzekerheden als tienermeisje. Met hun perfecte lichamen leken de sterke jonge mannen die er trainden op strijders uit de Griekse en Romeinse oudheid. Onbereikbaar dus. Het was spannend, opwindend beangstigend en intimiderend. Mijn sportschoolavontuur als toen duurde niet lang. Ik dook terug in de veiligheid van mijn boeken. Daar kon ik toeschouwer zijn en hoefde ik niet mee te doen.
Maar nu bijna 20 jaar later, ben ik uit eigen beweging terug gegaan. Niet naar dezelfde sportschool uit mijn jeugd, want die staat in Rotterdam. Ik vond hier in Arnhem een vergelijkbare. Geen grote keten of prijsvechter, maar gewoon een sportschool gerund door een familie uit de wijk. Met knikkende knieën duwde ik daar de deur open en stapte ik binnen. Het ontvangst was warm. Na een rondleiding door de vriendelijke eigenaresse kreeg ik een hand met de woorden: “Jij bent van harte welkom hier!”. Nou, kijk dat voelt meteen goed.
Mijn doel was in de eerste periode fit worden. De eerste paar keer voelde ik de onzekerheid van vroeger omhoog komen. Ik voelde me stom en onbenullig om de oefeningen te doen. De oefeningen waren zwaar, maar ik had niet het gevoel dat ik iets deed wat onnatuurlijk was. Het voelde goed aan. Ik kon het ook aan. Ik kan steeds zwaarder tillen. Ik keek weer in die spiegel. Ik zag alleen mezelf, hard werkend aan betere ik. De spiegels in de sportschool staan er niet om je een slecht gevoel over je zelf te geven of om je onzeker te maken. Krachttraining gaat over het beheersen van je lichaam en trainen van je spieren. Dit kan alleen door de oefeningen op de juiste manier te doen. De enige manier waarop je dat kunt beoordelen is door naar jezelf in de spiegel te kijken. Het gaat niet om die anderen in die spiegel. Het gaat om mij en mijn eigen spiegelbeeld. Het gaat om sterk zijn. Niet alleen mentaal, maar ook fysiek.
Eigenlijk is dat krachttrainen vergelijkbaar met deze Guiness cake. Het is niet een taart die bij iedereen in de smaak valt. Je moet wennen aan het idee van een taart met Guiness en het leren waarderen. Maar wanneer je je er eenmaal in verdiept en je tanden erin vastzet smaakt het goed en wil je alleen nog maar meer.
- 2 cups suiker
- 1 ¾ cup bloem
- ¾ cup cacaopoeder
- 2 theelepels baksoda
- 1 theelepel bakpoeder
- 1 theelepel zout
- ½ theelepel vanille-extract
- ¼ cup Crème fraîche
- 3 eieren
- 1 cup karnemelk
- 1 cup Guiness bier
- ½ cup plantaardige olie
- 2 eetlepels cacaopoeder (voor het bakblik)
- 2 eetlepels crisco (voor het bakblik). Je kunt in plaats van crisco ook kokosolie of roomboter gebruiken.
- Tulbandvorm (diameter=25 cm) om de taart in te bakken
- keukenpapier
- 1 grote kom (voor het beslag)
- 1 kleine kom (voor de eieren)
- Bereid de tulbandvorm. Dit doe je door de tulbandvorm eerst in te vetten met de crisco. Doe de crisco in de tulbandvorm. Gebruik een stuk keukenpapier om de bakvorm goed in te vetten. Zorg ervoor dat alle hoekjes in de tulbandvorm goed bedekt zijn met een dun laagje vet.
- Schep de 2 eetlepels cacaopoeder in de tulbandvorm. Draai de tulbandvorm rond en om zijn as, zo dat de cacaopoeder alle hoekjes van de tulbandvorm bedekt. De tulbandvorm is nu als het ware bekleed met een laagje vet én een laagje cacaopoeder. Dit doe je om te voorkomen dat de taart straks blijft plakken en stuk gaat wanneer je het uit de vorm wilt halen. Maar ook om ervoor te zorgen, dat de taart goed gaat rijzen. Zet de tulbandvorm even opzij.
- Doe de oven aan. Verwarm de oven voor op
- Neem een grote kom. Zeef hier de suiker, bloem, cacaopoeder, baksoda, bakpoeder en zout in. Meng deze droge ingrediënten goed door elkaar. Zet deze kom even opzij.
- Breek de eieren in een kleine kom. Klop ze even los.
- Neem de kom met de droge ingrediënten er weer bij. Maak een kuil. Schenk de losgeklopte eieren, vanille-extract, crème fraîche, karnemelk, olie en Guiness in de kom. Roer alles voorzichtig door tot een glad egaal en klontvrij beslag.
- Neem de tulbandvorm erbij. Schenk het taartbeslag in de tulbandvorm.
- Bak de taart in de voorverwarmde oven voor 45 minuten op 180 ºC. De taart is klaar wanneer het de priktest doorstaat. Prik hiervoor met een satéstokje in de taart. Als het stokje schoon uit de taart komt, dan is de taart klaar.
- Haal de taart uit de oven. Laat het 10 minuten afkoelen in de pan.
- Keer de voorzichtig om op een afkoelrek. Let bij het keren van een taart uit een tulbandvorm altijd goed op. De taart kan makkelijk breken. Wanneer je bij het keren een plop hoort, dan weet je dat je goed zit.
- Laat de taart volledig afkoelen voordat je het aansnijdt.
- Serveer de Guiness chocoladecake met slagroom of maak een Ganache van witte chocolade.
Wil je reageren of heb je vragen? Dat kan hier.