Ik doe het!

Foto Alesig

Welkom op mijn gloednieuwe blog!

Ik loop al een tijd rond met de gedachte om een blog te gaan beginnen. “Waar wil ik over gaan schrijven?”. Die vraag vloog als een vlindertje rond in mijn gedachten. Telkens dacht ik een antwoordte hebben op die vraag…

Een zakelijke blog over mijn vakgebied. Een blog over het geloof en spiritualiteit. Misschien iets schrijven over moederschap en full-time werken?…Ideeën heb ik genoeg. Maar wat vind ik leuk, waar kan ik met passie over schrijven en wat wil ik met de wereld delen?

Koudwatervrees

En als ik dan een goed idee had. Ja, dan kreeg ik koudwatervrees. Ik durfde niet. Wie zit er nou op mijn gebrabbel te wachten?
Toen ik vanavond aan het surfen was en mooie foodieblogs tegenkwam moest ineens aan de volgende uitspraak van Nelson Mandela denken. En toen wist ik het antwoord. Nelson Mandela zei in 1994 toen hij tot president van Zuid-Afrika werd beëdigd de volgende woorden:  

“Onze grootste angst betreft niet onze onbekwaamheid. Onze grootste angst is dat we onmetelijk sterk zijn. Niet de duisternis, maar het licht in ons maakt ons bang. We vragen ons af: “Wie ben ik om geniaal, mooi, getalenteerd en geweldig te zijn?”. Waarom zou je dat niet zijn? Er is niets verheffends in ineenkrimpen opdat anderen zich in jouw nabijheid niet onzeker voelen. Als we zelf durven te schitteren, dan geven we onbewust anderen de toestemming hetzelfde te doen.”

En ja. Ik doe het! En wie zit erop te wachten? In elk geval ik en misschien ook jij!

Ik ga een blog schrijven over eten, puur eten, echt eten, traditioneel eten, (niet altijd) gezond eten en eten dat herkenbaar zou zijn geweest voor mijn oma.

De geur van oma’s versgebakken brood

Mijn leven lang is eten een ding geweest. Als klein kind stond ik altijd in de keuken bij mijn oma. Ik was een verjaardagscadeautje voor haar. Tenminste zo heb ik het zelf bedacht. Ik ben op haar verjaardag geboren. Voor mij is het alsof ze er nog steeds is en een beetje in mij voortleeft.

Mijn oma’s keuken was zeer uitgebreid. Als moeder van 9 kinderen moest ze veel monden te eten geven. Het koken was voor haar dan ook heel erg belangrijk. En daarmee stond eten centraal in onze familie. In de keuken van mijn oma stonden altijd grote potten en pannen met lekker eten. Ze bakte en versierde de mooiste taarten. Ze bakte de heerlijkste broodjes. Mijn fijnste jeugdherinneringen zijn van de weekenden dat we bij oma gingen logeren. Ze stond dan s’ochtends vroeg op en bakte de heerlijkste broodjes. Wakker worden met de geur van versgebakken brood…mmmm

De liefde voor koken heeft ze aan haar kinderen meegegeven en die gaven dat weer door aan hun kinderen. En dus ook aan mij! En nu geef ik het door aan de wereld: Koken zoals Oma dat deed!

Brood, koekjes, cake en puur echt eten!

Op dit blog ga ik mijn ervaringen delen met zelf brood bakken, koekjes bakken, taart bakken en cake bakken. Ik heb een zoete kies. Cakejes, taart en koekjes daar kun je me voor wakker maken. Maar gewoon lekker en gevarieerde met de doordeweekse maaltijden  experimenteren vind ik ook heerlijk. Verse pasta maken is ook zo’n heerlijke bezigheid!

Mijn kookstijl? Basic ingrediënten, zo mogelijk biologisch, puur zonder chemische toevoegingen (zo min mogelijk e-nummers), verse producten en vooral zo min mogelijk pakjes. Lekker koken en bakken zoals Oma deed.

En smikkelen maar!

Mijn eerste recept volgt snel!